Michel Blanckaert
Een grote wandklok tikt bij elke seconde. Michel Blanckaert zit in zijn zetel naar buiten te staren. Zijn vrouw Georgette zit in de zetel naast hem. De hele living staat vol met vazen en beeldjes. Op de donkerbruine tafel, naast het kanten tapijtje, ligt een pakje documenten van het ziekenhuis. Michel is nog maar net terug thuis. Eerder dit jaar kreeg hij een trombose, en sindsdien sukkelt hij met zijn gezondheid. Hij is 87. Michel speelt al zijn hele leven muziek. In 1944, toen hij 13 was, speelde hij voor het eerst de Last Post. Hij zat toen al bij de Katholieke Harmonie Sinte-Cecilia, de Poperingse harmonie.
​
Zijn vader was oud-strijder. Daarom had Michel een zeer nauwe band met de Last Post. Hij speelde niet voor onbekende soldaten. Hij speelde voor de gesneuvelde kameraden van zijn vader. Michel had succes bij de harmonie van Poperinge, en werd al snel gevraagd om op andere evenementen te spelen. Daarom begon hij te spelen op begrafenissen, soms van oud-strijders, maar vooral van brandweermannen. Honderden begrafenissen heeft Michel meegemaakt. Hij beperkte zich daar niet alleen tot de Last Post, ook ‘La sonnerie aux morts’ en ‘Te velde’ behoorden tot zijn repertoire. "Ik luister nog altijd graag naar de Last Post, na al die jaren", zegt Michel.
​
Dit jaar gaat het moeilijker om te spelen. Ondanks zijn hoge leeftijd en stemproblemen, praat hij nog altijd vol passie over zijn leven als muzikant. Maar het spelen zelf wordt lastiger. Zijn collega’s van de harmonie hebben Michel ooit opgenomen terwijl hij aan het spelen was. Wanneer hij nu wegens gezondheidsredenen niet kan spelen, leggen ze gewoon het cd’tje op. Zo is Michel er altijd bij.
​
Michel speelt al sinds zijn dertiende de Last Post.
MOOIE BIJVERDIENSTE
In 1954 werd Michel gevraagd om de Last Post te spelen in de protestantse kerk van Oostende. Hij kreeg 50 frank om dat te doen. Maar de treinrit naar Poperinge kostte 54 frank. Hij maakte dus geen winst, maar de liefde voor de muziek zorgde ervoor dat Michel het twee maanden lang elke zondagochtend bleef doen. Na verloop van tijd mocht hij zelfs elke donderdagnamiddag spelen in het Maria Hendrikapark in Oostende. Daarom bleef hij het hele weekend in de brandweerkazerne van Oostende, om dan op zondagavond terug naar huis te keren. Michel was 33 jaar brandweerman. Hij verdiende 20 frank per dag bij de Poperingse brandweer. Zijn geliefde hobby was ook een mooie bijverdienste.
In juni van dit jaar werd Michel nog verrast door de harmonie. Om hem te eren als oudste lid en ondervoorzitter, speelden ze aan zijn voordeur al enkele nummers. Vervolgens gingen ze samen met Michel naar het jaarlijkse concert. Michel was zoals altijd gekleed in uniform. “Het geeft een heel speciaal gevoel wanneer ik dat uniform draag”, zegt hij.
"Het geeft een heel speciaal gevoel wanneer ik dat uniform draag."
​
MICHEL BLANCKAERT
Foto's: Harmonie Sint-Cecilia
POPPEN EN MEDAILLES
Michel heeft een grote oorlogsverzameling in zijn garage. Naast de grijze Volkswagen is er amper plaats om te bewegen. Het staat er vol met vitrinekasten. De wasmachine draait op de achtergrond. Michel vertelt: “Die linkse is een Engelsman, en ernaast staat een Schot. En dat daar, dat is een Amerikaan.” Zeven levensgrote poppen staren voor zich uit in de grote vitrinekast. “En hier, deze medailles heb ik allemaal gekocht op oorlogsbeurzen.” Er hangen wel duizend eretekens in de garage van Michel. Hij vertelt met trots hoe hij tot zijn uitgebreide collectie kwam. Michel manoeuvreert zich tussen zijn auto en de opgestapelde dozen in zijn garage. Aan de overkant van de poppen, hangt de muur vol met wapens. Pistolen en dolken, en in de dozen eronder liggen kogels en tientallen obussen.
​
Op 11 november van dit jaar lag Michel in het ziekenhuis. Hij miste daardoor het optreden van zijn harmonie. Toch stond hij erop om op televisie naar de Last Post te kijken. "Ik heb ze zelfs betrapt op twee foutjes", zegt Michel. Door zijn gezondheidsproblemen heeft Michel vooral last van zijn stem. Het is niet zeker of Michel ooit nog zal terugkeren als klaroener. Maar zijn passie voor muziek zal nooit verdwijnen.
