Tonny Desodt
Tonny Desodt speelt al 23 jaar onder de Menenpoort.
Foto: Eric Flamand
“We kwamen met de harmonie Ypriana aan bij de Menenpoort. Mijn zus stond ergens klaar met mijn ander kostuum, dat ik snel moest aantrekken. Dan speelde ik de Last Post mee. Snel nog een paar handjes schudden, mij weer omkleden en vervolgens al lopend de harmonie proberen in te halen. Met mijn klaroen in de hand. Ik moest namelijk met hen ook nog een paar nummers spelen. Dat was echt een belachelijke situatie", vertelt klaroener Tonny Desodt.
​
Tonny is al sinds zijn negende gepassioneerd door muziek. Hij speelde toen elke zaterdagnamiddag trompet in de muziekschool. Dankzij zijn opvallende gave, werd hij gevraagd om lid te worden van de harmonie Ypriana. Daar speelde hij zijn eerste noten op de klaroen.
Tonny: “Ik kende de klaroeners van onder de Menenpoort vrij goed. Mijn vader was, net als hen, brandweerman. Maar wij hadden ook een benzinestation, op nog geen 50 meter van de Menenpoort. De klaroeners kwamen dikwijls benzine tanken voor hun brommertjes. Zo kwamen ze te weten dat ik ook klaroen speelde.”
​
In 1994 overleed de toenmalige chef-klaroener. Daardoor bleven er maar vijf klaroeners over. Er was dringend nood aan een zesde man, om de 3-3-beurtrol te kunnen vervullen. Tonny had zijn kandidatuur al gesteld, maar hij was pas 15 jaar en kwam eigenlijk niet in aanmerking. De Last Post Association zag toch een groot talent in Tonny en er werd een uitzondering gemaakt op de regels. Tonny startte als jeugdbrandweerman, en zo mocht hij toch onder de Menenpoort beginnen spelen.
​
"Na een paar maanden stopte ik bij Ypriana. De twee combineren was onmogelijk, en ik had een duidelijke voorkeur voor de Last Post", zegt Tonny.
“In mijn ogen staan we daar niet om een hele show te verkopen. De essentie is dagelijks de Last Post spelen. Zonder al die grote shows. Dat hoeft voor mij allemaal niet, maar het is eigen aan de tijd."
​
​
TONNY DESODT
GOED DOORBLAZEN
Tonny komt nu al vier jaar naar de muziekschool. “Ik heb een betere techniek gekweekt, en het is een goede manier om mijn lipspanning en mijn spieren te trainen. Mijn dochters volgen hier op hetzelfde moment ook les. Ik heb drie dochters, die allemaal muziek spelen. Het is zo’n mooie hobby”, zegt hij. Tonny volgt elke woensdagavond trompetles. Er zijn nog drie andere leerlingen. Ze zitten dicht bij elkaar in het kleine lokaal. De muur is versierd met een vijftal affiches en posters. De muzikanten halen hun trompet boven. De les begint, onder leiding van Wouter Deprez.
​
Tonny vertelt over de Menenpoort: “In mijn ogen staan we daar niet om een hele show te verkopen. De essentie is dagelijks de Last Post spelen. Zonder al die grote shows. Dat hoeft voor mij allemaal niet, maar het is eigen aan de tijd. Mensen willen absoluut onder de Menenpoort staan met hun koor of band, maar het is geen concertzaal. Het blijft een monument. Niet iedereen moet daar zijn concert komen spelen. Mensen weigeren is dan ook weer moeilijk, want vaak komen ze van heel ver.”
​
Zijn trompetleraar Wouter Deprez: “De Last Post is een delicaat nummer. Maar als je het onder de knie hebt, is het niet moeilijk. Het vergt natuurlijk enige oefening. De mondstanden van klaroen zijn grotendeels hetzelfde als die van trompet, dus Tonny heeft een voordeel. Hij heeft de juiste techniek.” Tonny vindt zichzelf een goede klaroener, vooral dankzij de lessen van Wouter. “Onder de Menenpoort is het altijd wat moeilijker dan op andere locaties. Je hebt er een goede akoestiek, maar die is sterk afhankelijk van het weer en het publiek”, zegt Tonny. “Ik ben ook professioneel muzikant, en zelfs ik maak nog foutjes”, treedt Wouter hem toe. “Foutjes kunnen altijd, maar goed doorblazen is onder de Menenpoort hét belangrijkste”, sluit Tonny af.